Bir kere inanarak söyleyebilseydim “orospu çocuğu” diye , farklı olabilirdi şuan her şey. Bir kez olsun inansaydım o içinde aşık olduğum sen’in yokluğuna, vazgeçerdim. Bir anlık da olsa bana söylediğin o kadar söze kırılabilseydim,gururumu öne sürebilseydim, izin verirdim zamana seni eskitmesine. Bir kez olsun beni duyacağını bilsem gitme diye bağırırdım durmadan, sen giderken öyle. Bir kere olsun özür dileseydin karşımda, sarılırdım sımsıkı. Bir kez geleceğini bilseydim, bin kez izin verirdim gitmene. Seni son görüşüm olacağını bilseydim, ağlamazdım hiç. Beni az olsun sevdiğine inansaydım “affettim” derdim ihaneti yutarak. Zamanı,canımı,rüzgarı sana verirdim...