Arkana bile bakma derler. "Git,dümdüz git başın dik." Gidemezsin. Sen ki bilirsin o çiçektir ve sadece arkanda değil. Yerdedir ama her yerde... Sağın solun önün arkan o olmuş bir bakmışsın. Ki sen kıyamazsın onu ezip yürümeye. Kalırsın orada,yanında. Solmasından bile korkarsın zamanla ve o solmaz. İlk günkü kadar diktir, senin aksine. Tek beklentin mevsimlerdir artık. Sonbaharı bekleyen tek aşıksındır sen.Ta ki geldi sonbahar, soldu çiçekler. Yerini yapraklar alır sapsarı... Onlar hatırlatmaya başlar artık onu. Hiç ezemediğin. hiç geçemediğin o'nu. Anlarsın sonra; o, baharda çiçektir, sonhabarda yaprak, kışın gözlerini alan kar ve yazın seni yakan güneş... 

Tek kelimeyle "Unut artık!" derler. Unutamazsın. Onun gözleri, onun saçları, onun gölgesisindir sen. Onu ne kadar sevdiğini unutamazsın. İlk yediğin tokat gibi, ilk tuttuğun el gibi yapışır üzerine. O güldür kıpkırmızı ve sen ellerindeki kana rağmen sımsıkı tutarsın. Bırakamazsın. Sana yeri gelir bir sürü papatya sunarlar. Sen ki kırmızısına aşıksın, gül sana aşık değil diye bir papatyadan medet ummazsın. Yapamazsın. Hiç öpüp koklayamadığın bedenine papatyayı sunarlar,dokunamazsın.