Sen gökyüzüne aşık bir adamsın ben denize... Sen gökyüzünde imkansızlığı,uzak olanları,gözbebeğini dolduran o ışığı görüyorsun. Ben denizin her bir dalgasında gidenleri... Sen aşka korkak bir adamsın belki, uzaktan bir yıldızı sevebildiğin kadar dokunabildin bir kadının kalbine. Ben aşktan sağ çıkamayan bir kadındım, ellerimdeki kanlarla ne kadar sıkabildiysem bir dalı, o kadar tutmaya çalıştım gidenleri.. Giden giderdi elbet, durduramazdık ne sen ne ben. Bilirdik, çünkü biz de giderdik bazen. Sen gerçekleri rakının yanında seven bir adamdın, ben gerçekleri sek tadan bir kadın. Daha ötesi; sen aşka inanıp, aşık olabileceğine inanmayan bir adamdın. Ben aşkı tadıp, aşka inanmayan bir kadın... Sen o terminale gidişini anmak için giderdin, ben dönmesini beklemek için. Mutluluğun bedeli vardı, ödedik her ikimiz de. Fakat sen gözlerini kısabildiğin kadar gülerdin bedelden korkmadan. Hakkındı. Ben, kahkahalarımı keserdim yarıda. Korkaktım. Sen masalların bitmesinden korkan bir adamsın, ben yarım kalmasından... Biz aynı şeyleri sevebilirdik, sevebiliriz. Fakat sen sevdiğinde "biraz biraz olsun her şeyden" derdin. Ben sevdiğimde "Hiçbir şeyden dahi olsa bol olsun" derdim...  Sen özlediğinde onun yokluğunu kovardın, bense varlığını davet ederdim. Biz aslında en farklı aynıyız ya da en aynı farklı. Her neyse. Sen okumayı seven bir adamdın, ben yazmaya aşık... Ben yazardım, sen okurdun. Fakat sen de yutkunurdun son cümlede ben de. Ve şarkı biterdi nihayetinde. Bir sigara yakardık. Aynı söze,aynı güne,aynı düne...