Geçirdiği yılların göz kapaklarına ağırlık yaptığı kadının,annemin karşısında daha yaşının üçte biriyken ağladım yorgunluktan. Yoruldum çünkü. Ne gidenlerin izine düşmek istiyorum ne de boşvermek. Umursamaz olmak bile yorucu sanki. Ya da ne bileyim bu elleri kaç kişinin tuttuğunu hesap etmekte bile acizim. Sadece gözümün ucuyla bakıyorum ellerime ve yenmiş tırnaklar görüyorum,bazılar kanamış... Sahi ellerim bu denli çirkin olduğu için mi bıraktılar? diyorum. Bilmiyorum ya da düşünmüyorum. Her neyse. Sevgi mi yordu beni yoksa aşk mı kararsızım. Belki de aşka merhem olsun diye yarayı kanatan sevgiydi ruhumu acıtan. Her dinlediğimde ağladığım şarkı bile ağlatmıyor artık. Çünkü ağlayamıyorum. Parçalanıyorum,darmadağın oluyorum fakat bihabersin sen. Sen diyorum ya, kim olduğunu ben de bilmiyorum. O kadar kaldım ki geride hangi gidene sesleneyim bilmiyorum. Bilmiyorum ya da umrumda değil, her neyse. Bu defa sadece ruhum da değil, bedenim yoruldu sanki. Misal yürüyemiyorum,bir insana uzun uzun bakamıyorum artık. Gülemiyorum,ağlayamıyorum,uzun uzadıya sarılamıyorum kimseye. Film izlemiyorum mesela. Çünkü o kızın bu denli sevilmesine katlanamıyorum,nefret ediyorum. İçinde ayrılık,ihanet ya da aşk olan şarkılar boğuyor beni. Çünkü hepsi benden çalınmış gibi... İlk defa yalnızlığı iliklerime kadar hissettim. Yatağıma yattığında hep omzumda bulduğum kafanı bulamıyorum artık. Tek kişilik yatağa nasıl sığdı yüreğimiz düşünmüyorum artık. Hele o gece el ele yürüdüğümüz sokaklar aklıma bile gelmiyor. Özlemiyorum mesela artık. Çünkü sana ait ne varsa yaktığım eşyalarının küllerinde sakladım. Sesini duymuyor kulaklarım, yüreğim anmıyor seni. En azından tebessüm yok artık hatırlarında. Anlattığın o kadar masal çocukluğumda kalmış gibi,umursamıyorum,ders almıyorum. Kaç cümlen varsa kesik kesik... Yürümüyor çünkü diğer türlü. Kokunu özleyip kendimi parçaladığımı bilirim ben. Seninle uyuyup her gece, yalnız uyandığımı bilirim. Ellerim her üşüdüğünde deli gibi ağladığımı bilirim. Her apartmana girişimde merdivenlerde yokluğunla karşılaştığımı bilirim. Sana dönen kaç yol varsa döndüğümü bilirim. Ama olmuyor işte,gitmiyor,bitmiyor bu. Ne hayalin var ediyor bizi ne de yokluğun siliyor...