O kadar da dudak kanatmazdı ayrılık, gözyaşının tuzunu bu denli yutmasaydın. Veda kelimeleri bu kadar klişe gelmezdi belki sana, hepsini birer birer duymasaydın. Hayat seni gecenin bir yarısı inleyen bir saat kadar bunaltmazdı, ya mekanı ya zamanı ya da adamı yanlış sunmasaydı. Affedebilirdin, öğrenebilirdin kalbursuz yaşamayı. Pişman olan bir çift göze rastlasaydı gözlerin... En büyük hayallerinin senaryosu tek kişilik kadro olmazdı belki, yanında istediğin yanında kalsaydı. Gülümsediğinde gözlerin kaybolmazdı belki, dudaklarının yalanından onlar utanmasaydı... Bir gün gerçekten pişman olabilirdin sen de, "Haksızım" dediğinde biri de haklı çıksaydı.Herhangi bir şeye inanırdın bir gün elbet, doğrudan önce yanlış kapını çalmasaydı. Kabullenmek yerine umut edebilirdin sen de, ufuk çizgisi gözlerini bu kadar yormasaydı. Ay ışığını bu denli sevemezdin belki, ıslak bir gecede sokak lambaları içini yakmasaydı. Yağmurun altında oturabilirsin saatlerce, yeni kuruyan yanaklarını bir de o ıslatmasaydı. Ve gözlerin... Gözlerin bu kadar yaşlı bakmazdı belki. Gidişine değil, gelişine tanık olsaydı...