Sana bugüne kadar her düştüğünde kalkmayı öğrettim, 6 kere düştüysen 7 kere kalk dizlerinin morluğuna inat deyişimdi belli ki seni öldüren... Özür dilerim,.. 
Seni ağlarken görmeye dayamazdım, hep güçlü olman gerekirdi, başın dik durmalıydı hep . Ancak böyle koruyabilirdin kendini. Yüksekten daha hızlı çakılırmış insan; ağlarken hatta henüz ağlayabiliyorken hızlı iyileşirmiş yaralar; ihanetlerden, yalanlardan korkardın ya hep, başın dik durunca çok alçakları göremezmiş insan... Bu yüzden artık sadece görebildiğine inan. 
Belki sana bir el uzanmayacağını anladın kaldırmak için seni, ama hala kalkmaya çalışıyorsun. Bak şimdi iyi dinle beni, yıllarca söylediğimin aksine kalkma diyorum sana. Kalkma. Çünkü ancak yerdeyken düşemezsin bir kez daha. Orada ne isyan edebilirsin ne de ağlayabilirsin... Diline bir "olsun" yapışacak ve aklına her o gelişinde bunu ezberleyeceksin... 
"Olsun..." dediğinde insanlar tek kelimelik konuştuğunu sanacaklar.Oysa sen;  kandırıldığını, kandığını, yandığını, güneşin doğmadan da yaktığını, "yarın ola hayrola"daki hayrın artık kalmadığını, ölümün ilk bitiş ve uzayan saçlarının da yaşadığına dair kanıt olmadığını, başkası gelip kırmasın diye hayal kurmadığını, ateşin gözyaşından daha fazla yakmadığını anlatan uçsuz bucaksız bir cümle olduğunu bileceksin. Bu kadar zaman savaştığını sanarken aslında teslim olduğunun farkına vardığındandır belki de bu tembellik. Gözlerini kapatıp kollarını açıp "Daha fazla sevemem, şuan ölmeliyim!" derken tebessüm içinde, karşındaki adamın gözlerindeki "Vazgeçtim"i göremediğin için belki de inançsızlık. "Ben kendimi bırakırım o beni bırakmaz" dediğin adam, gitme diye yalvardığında kapıyı çarpıp gittiği için gidebildiği için belki de bu ıssızlık. Senden nefret eden birinin "Hayatın boyunca seni umursamayan adamların peşinden koşmaya mahkumsun" lafını babandan yana bile inkar edemeyişindendir belki de bu yalnızlık. Harabenin ortasında oturuken "toparlan!" deyip elini uzatan adam uğruna kurduğun ne varsa yine o geldi yıktı ya, belki de bu kez kimse yıkamasın diye bu dağınıklık...